Pyłek sosnowy - Pyłek z cesarskiego tronu

Pyłek z cesarskiego tronu

Cesarzowa Wu miała wszystko. Inteligencję, urodę i ambicję. Podejmowała szybkie i słuszne decyzje, znała się na polityce, wspierała zdobywanie wiedzy, tradycję taoizmu i buddyzmu, literaturę i sztukę. Pod jej rządami Chiny stały się jednym z najpotężniejszych krajów na świecie. Najbardziej niezwykłe jest to, że została cesarzową przez przypadek.

Dama Talentów

Kiedy miała czternaście lat, została wezwana do pałacu i została konkubiną cesarza Tang Taizong. Ponieważ była nadzwyczajnie wykształcona jak na kobietę w tamtych czasach – a był wiek VII naszej ery, dokładnie rok 638 – stała się cái rén, Damą Talentów, jedną z mniej ważnych konkubin, której zdolności bardziej przydawały się w bibliotece niż w sypialni. Cesarz nadał jej artystyczny pseudonim Wu Mei, „Urocza”. Jak miała naprawdę na imię nie wiadomo, ponieważ w roku 624 nie zapisywano imion dziewczynek jako nieistotnych z punktu widzenia historii.

Cesarzowa Nieba

Zgodnie z pałacową tradycją, konkubiny, które nie urodziły cesarzowi dzieci, po jego śmierci trafiają do klasztoru i dożywają swoich dni jako mniszki. Cesarz Tang Taizong zmarł w 649 roku. Wu Mei została wysłana do świątyni Ganye, gdzie miała pozostać do końca życia jako buddyjska mniszka. Miała wtedy dwadzieścia pięć lat, była pełna energii i pomysłów, nie mogła usiedzieć na miejscu w zakonie. Ciągnęło ją z powrotem do pałacu i najmłodszego z czternastu synów cesarza, Li Zhi, z którym miała wcześniej romans. Niespodziewanie jednak Li Zhi został cesarzem, przyjął imię Gaozong, wezwał Wu Mei na dwór, gdzie została najpierw jego konkubiną, potem główną konkubiną, a następnie zyskała najwyższy tytuł cesarzowej małżonki. Pozostawała oczywiście w cieniu, doradzając mężowi w ważnych kwestiach, sama będąc niewidoczna. Aż do roku 660, kiedy cesarz zaczął chorować i jego obowiązki przejęła cesarzowa Wu Mei, znana później jako Wu Zetian. Zaczęła nawet nosić żółte szaty zarezerwowane wyłącznie dla władców. Nazywano ją wtedy Złotą Świętą Cesarzową i Cesarzową Nieba.

Tang materia medica

Mniej więcej w tym czasie o widzenie z cesarzem poprosił mistrz Su Jing, główny z dwudziestu czterech nadwornych lekarzy. Przynieśli ze sobą najstarszy znany podręcznik medyczny Bencao jing jizhu napisany przez człowieka wielu talentów i zainteresowań, Tao Hongjinga, który był alchemikiem, astronomem, generałem, muzykiem, lekarzem i farmakologiem, w czym znacznie pomogła mu wiedza ojca i dziadka, zielarzy. Dzieło pochodziło sprzed ponad stu lat (z roku ok. 550) i było krytycznym opracowaniem wcześniejszego dzieła o leczniczych ziołach napisanego około roku 215 n.e.

Su Ling zaproponował, że skoro król jest chory i nie działają dotychczas znane lekarstwa, może już nadszedł czas, żeby napisać dzieło zawierające najnowszą wiedzę z dziedziny medycyny. I tak powstało Xinxiu bencao, czyli “Najnowsza farmakopea”. Farmakopea to inaczej kodeks apteczny, spis wszystkich dozwolonych i zalecanych leków wraz ze sposobem ich stosowania.

Xinxiu bencao, wydane ok. 657-659 n.e. i znane też jako Tang materia medica, było pierwszym spisem leków oficjalnie wydanym przez władcę w Chinach i na świecie. Dzieło wydano w 54 tomach, a spis treści był tak wielki i szczegółowy, że zajął jeden cały tom. Dwadzieścia pięć tomów zawiera rysunki leczniczych roślin i inne ilustracje. W pozostałych tomach opisano prawie tysiąc lekarstw na różne choroby.

Pyłek sosnowy, Songhuafen

W księdze po raz pierwszy pojawia się pyłek sosnowy (Songhuafen lub Songhuang) opisany jako lekarstwo. W medycynie tradycyjnej używano go od kilku tysięcy lat jako środek przywracający pełną moc osłabionych narządów i wzmacniania całego ciała. Pyłek sosnowy szczególnie zalecano jako:

  • wzmocnienie płuc, a wraz z nimi układu odpornościowego i skóry,
  • wzmocnienie nerek, a z nimi układu hormonalnego, płodności, odmładzania, długowieczności, zdrowia mózgu, włosów i kości,
  • wzmocnienie wątroby, a poprzez nią także usuwania toksyn, trawienia i zdrowia emocjonalnego,
  • wzmocnienie serca, a z nim poziomu cholesterolu, układu krążenia i duchowości,
  • wzmocnienie śledziony i energii życiowej.

Naturalna kopalnia mikroelementów

Pyłek sosnowy zasłynął jako „naturalna kopalnia mikroelementów”, ponieważ jest wyjątkowo bogaty w substancje niezbędne dla życia i zdrowia: aminokwasy, minerały, witaminy, enzymy i flawonoidy[1].

Współczesne badania potwierdzają, że pyłek sosnowy ma dobroczynny wpływa na organizm i m.in.:

  • wzmacnia odporność[2]
  • wzmacnia i ochrania wątrobę
  • chroni przed nowotworami[3]
  • zatrzymuje rozrost komórek rakowych[4],
  • jest silnym antyoksydantem
  • łagodzi stany zapalne[5]
  • odmładza[6]
  • dodaje energii i siły, wzmacnia kondycję i wytrzymałość[7]
  • obniża poziom cukru we krwi
  • pomaga w odleżynach, pieluszkowym zapaleniu skór i egzemie[8]
  • obniża poziom cholesterolu
  • pomaga w leczeniu zapalenia stawów i innych przewlekłych chorób zapalnych[9].

Reakcja alergiczna

W bardzo rzadkich przypadkach pyłek sosny może wywołać reakcję alergiczną. Żeby to sprawdzić, pół łyżeczki pyłku dodaj do wody lub soku i wypij. Obserwuj jak reaguje organizm. Najprawdopodobniej doświadczysz przypływu energii, polepszenia samopoczucia, jasności umysłu. Jeśli nie pojawią się objawy nadwrażliwości (takie jak np. katar), możesz kontynuować i zwiększyć dawkę.

Jak stosować

Zaleca się stosować ½ – 1 łyżeczkę dwa razy dziennie. Można proszek wsypać pod język i powoli rozmieszać ze śliną, można dodać go do wody, soku lub koktajlu owocowego. Najlepsze efekty osiąga się przy regularnym stosowaniu przez ok. 3 tygodnie.

W przypadku leczenia chorób skóry pyłek można stosować doustnie, jak i zewnętrznie, dodając do maści lub kremu.

Artykuł nie stanowi rekomendacji medycznej. Informacje zawarte w blogu mają charakter edukacyjny i nie mają na celu zastąpienia indywidualnej porady medycznej udzielanej przez lekarza. 

Czysty, ekologiczny pyłek sosny – zobacz tutaj

[1] Liang SB, Liang N, Bu FL, Lai BY, Zhang YP, Cao HJ, Fei YT, Robinson N, Liu JP., The Potential Effects and Use of Chinese Herbal Medicine Pine Pollen (Pinus pollen): A Bibliometric Analysis of Pharmacological and Clinical Studies. World Journal of Traditional Chinese Medicine, 2020.

[2] Yue Geng, Li Xing, Mengmeng Sun, Fangchen Su, Immunomodulatory effects of sulfated polysaccharides of pine pollen on mouse macrophages. International Journal of Biological Macromolecules, 2016.

[3] Shang H, Niu X, Cui W, Sha Z, Wang C, Huang T, Guo P, Wang X, Gao P, Zhang S, Wei K, Zhu R., Anti-tumor activity of polysaccharides extracted from Pinus massoniana pollen in colorectal cancer- in vitro and in vivo studies. Food & Function, 2022.  

[4] Liang SB, Liang N, Bu FL, Lai BY, Zhang YP, Cao HJ, Fei YT, Robinson N, Liu JP., The Potential Effects and Use of Chinese Herbal Medicine Pine Pollen (Pinus pollen): A Bibliometric Analysis of Pharmacological and Clinical Studies. World Journal of Traditional Chinese Medicine, 2020.

[5] Lee KH, Kim AJ, Choi EM., Antioxidant and antiinflammatory activity of pine pollen extract in vitro. Phytotherapy Research, 2009.

[6] Panida Chamawan , Krittiya Thisayakorn, Srichan Phornchirasilp, Effects of Pine Pollen Extract in Relieving Hot Flushes in Sex Hormone-Deficienct Rats. Thai Journal of Pharmacology, 2017.

[7] Wu JingJing,  Huang PeiHuang, Zhu Liang, Lin FuLan, Anti-fatigue effects of flavone in Pinus massoniana pollen on mice. Modern Food Science and Technology, 2010.

[8] Chen XJ, Zhang GJ., Application effect of pine pollen on neonatal skin care. Journal of Guiyang College of Traditional ChineseMedicine, 2013.

[9] Lee KH, Choi EM., Effect of pine pollen extract on experimental chronic arthritis. Phytotherapy Research,  2009.